Jackie Verlinden zat op de bank in haar woonkamer, kauwde op haar nagels en leek nerveus; het idee waar ze aan dacht was hoe ze deze maand haar hypotheek zou betalen. Haar man, Cal, had altijd alle rekeningen betaald, en ze moest bekennen dat ze een beetje naïef was over geld. Cal was drie maanden eerder verdwenen; ze had pas twee dagen na zijn verdwijning een sms ontvangen waarin hij uitlegde dat hij ‘zichzelf moest vinden’. Ze had elke cent van haar spaargeld sindsdien gebruikt om een dak boven haar en haar dochter Isolde’s hoofd te houden, maar ze had nu het punt bereikt waarop er geen geld meer was.
Toen Jackie Cal ontmoette, werkte ze als assistente bij de parfumerie in een groot warenhuis in de stad, en hij was naar binnen gegaan om parfum te kopen voor de verjaardag van zijn moeder. Hun blikken waren op elkaar gericht en dat was het einde. Cal was onvermurwbaar geweest dat “geen enkele vrouw van hem” in een winkel zou werken en had haar van haar voeten geveegd en twaalf jaar van gelukzaligheid ingeluid, met als hoogtepunt de geboorte van hun dochter na acht moeilijke jaren van proberen. Cal leek zich in de voorgaande twee jaar meer terug te trekken, maar hij vertelde Jackie daar nooit over en zei altijd: “Alles is in orde; maak je geen zorgen. Maar zij had nagedacht, bezorgd, en hem voortdurend gevraagd wat zij kon doen om te helpen. Hij had haar verzekerd dat ‘het’ zichzelf zou oplossen en weg zou gaan.
Jackie was nu eenendertig, en Isolde was nog maar zes; ze had geen idee wat er aan de hand was, en ze vroeg de afgelopen twee weken niet meer: “Gaat papa me een nachtzoen geven, mama?”.
De eerste twee maanden had ze zichzelf in slaap gehuild, zich afvragend of ze een “stout meisje” was geweest en waarom “papa was weggegaan?” Haar zulke vragen te horen stellen verpletterde Jackie’s hart, vooral omdat ze geen oplossingen had.
Jackie had nu rusteloze nachten omdat ze zich zorgen maakte over de financiën. Ze moest naar de bank om uit te zoeken welke schulden ze had omdat Cal altijd voor alles had gezorgd, en ze was geschokt toen ze haar informeerden hoeveel geld ze maandelijks zou moeten betalen alleen al om de woonlasten op te vangen, laat staan Isolde of zichzelf te behandelen.
‘Het heeft geen zin,’ hield ze zichzelf voor; ‘ik zal een huurder of zo moeten inhuren; er is geen andere manier om het huis te houden, en ik kan het niet verkopen omdat het op Cal’s naam staat.’
Isolde zat op een particuliere school en het schoolgeld was exorbitant hoog, maar zegen haar hart; zelfs toen ze klein was, verzekerde ze haar moeder: “Maak je geen zorgen, mama; ik kan altijd nieuwe vrienden maken. Ik vind het niet erg dat de kinderen waar ik mee speel in ons blok naar een andere school gaan.
Dat was dus het eerste dat veranderde; Jackie had net haar laatste 100 dollar uitgegeven aan kleding voor de plaatselijke basisschool; Isolde groeide, en ze had bijna alles nodig, zelfs schoenen.
‘Er zit niets anders op; ik zal snel een huurder moeten vinden,’ herinnerde ze zichzelf terwijl ze naar boven liep voor de zoveelste slapeloze nacht.
Nadat ze Isolde de volgende dag naar school had gebracht, was ze bij de plaatselijke winkel gestopt om op het bord ‘Gezocht en te koop’ te kijken; ze had daar een paar geschikte advertenties ontdekt van personen die een kamer te huur zochten. Ze noteerde haastig hun telefoonnummers zodat ze van thuis uit contact met hen kon opnemen; geschrokken ging ze zitten nadat ze een kop koffie had gehaald. Ze ging immers een vreemde binnenlaten in hun prachtige huis, maar ze zag geen andere uitweg uit deze moeilijke situatie.
De eerste man kwam vreemd over en vroeg dingen als “Hoe lang bent u?” en “Bent u getrouwd?”. Ze had het gesprek snel afgebroken en God gedankt dat ze haar nummer verwijderd had; de tweede nam niet op, en ze had de hoop opgegeven toen de derde eindelijk reageerde. Hij leek veelbelovend, en ze had een afspraak voor hem gemaakt om het huis te komen bekijken, nadat hij referenties en twee maanden huur vooraf had verstrekt; hij zou om tien uur ‘s ochtends aankomen.
Jackie beet nogmaals op haar nagels aan de keukentafel. In dit tempo heb ik er straks geen meer,’ dacht ze, ‘ik moet met deze gewoonte stoppen, zeker nu een manicure niet meer mogelijk is.’ Toen de deurbel ging, sprong ze uit haar stoel; haar hart bonkte en ze voelde zich ziek van nervositeit toen ze opendeed.
Toen ze de deur opendeed en een prachtige man van onbekende leeftijd zag, voelde ze haar zorgen onmiddellijk bedaren (hij kon tussen de twintig en veertig zijn; het was moeilijk te zeggen). Hij was lang, met donkerbruin krullend haar en een bijpassende baard; zijn ogen waren ijsblauw en toch twinkelend, en zijn glimlach verlichtte zijn hele gezicht.
“Goedemorgen; mijn naam is Lyca, Lyca Michigan,” zei hij en stak zijn hand voor haar uit om te schudden.
“Hallo, kom binnen,” Jackie was opgelucht dat hij niet op een bijlmoordenaar leek of zo (“maar hoe ziet een bijlmoordenaar eruit?” vroeg ze zich af, terwijl ze op haar tong beet om te voorkomen dat een gekke giechel haar lippen verliet). 2″Dat is een vreemde naam; waar komt die vandaan?”
“Mijn familie was een interessante mix van Europeanen en indianen; ik geloof dat mijn achternaam Algonquin is,” verklaarde hij.
Ze zaten in de hoge stoelen bij de ontbijtbar en praatten gemakkelijk met elkaar en dronken koffie; Lyca leek al iemand die ze al jaren kende.
Hij stelde haar snel op haar gemak en liet haar goede referenties zien van de afgelopen drie huizen waar hij had gelogeerd; het enige probleem was dat het er genoeg waren. Hij leek veel door het land gereisd te hebben, en ze kon het niet helpen zich af te vragen waarom hij zich nooit lang op één locatie leek te vestigen.
“Ik denk dat je zou kunnen zeggen dat ik een beetje een zigeuner ben,” voegde hij eraan toe, “Ik geniet van het buitenleven en het reizen door het land; ik heb nooit ergens te lang willen blijven.” Er zijn altijd nieuwe locaties te bezoeken en mensen te ontmoeten, dus hier ben ik!”
Het was gemakkelijk hem te geloven; hij had die manier van doen die verkondigde dat hij eerlijk en hardwerkend was, en zijn grijns was een zekerheid.
“Dus, wat doe je voor de kost?” had Jackie gevraagd, ervan overtuigd dat er ergens een addertje onder het gras moest zitten; niemand kon zo foutloos zijn!
“Ik kan de meeste dingen,” zei hij, “maar ik ben waarschijnlijk het beste in het buitenleven, alle klusjes zoals tuinieren, hout hakken, dieren verzorgen; ik geniet van ze allemaal.”
“Dus, als ik vragen mag, hoe kom je rond met klusjes hier en daar?” Jackie wilde niet doorvragen, maar ze wilde wel weten hoe hij de huur kon betalen, die niet goedkoop was voor het huis waar ze woonde.
“Ik heb geluk,” had hij met een glimlach gezegd, “want mijn vader was net zo’n man als ik; hij reisde zijn hele leven rond en deed rare dingen om rond te komen.” Pas bij zijn dood hoorde ik dat hij behoorlijk rijk was; zijn vader had hem meer dan genoeg nagelaten om van te leven, maar hij wilde dat geld niet aanraken; hij wilde zijn eigen weg gaan. Ik denk dat ik ongeveer hetzelfde ben; ik heb nooit de last van het bezit van een eigendom om mijn nek willen hangen, maar ik kan je huur meer dan betalen; kijk,” hij had een bankafschrift van de vorige week voor haar neus geschoven, en ze was geschokt toen ze zag dat hij er bijna 200.000 dollar op had staan.
“Goed, eerlijk is eerlijk; wanneer kun je hier intrekken?” “Heb je veel bij je?”
“Ik kan nu meteen intrekken,” zei hij glimlachend, “ik heb alles wat ik nodig heb hier bij me,” wijzend op de oude kapotte tas die hij bij de ingang droeg.
“Maar wil je de kamer niet bekijken?” had ze gezegd.
“Kijk, Jackie, ik zie aan je ogen en de voortreffelijke manier waarop je dit huis beheert dat het alles is wat ik me kan wensen.” “Hoeveel wil je voor de eerste twee maanden?” Hij haalde een grote bundel geld uit zijn achterzak en gooide die naar haar toe.
Ze had niet eens zo ver vooruit gekeken, en ze had niet verwacht zo snel iemand te vinden; ze maakte een snelle mentale berekening en schatte dat 400 dollar per maand genoeg zou moeten zijn.
“Zou 400 voldoende zijn?” vroeg ze voorzichtig.
“Natuurlijk,” glimlachte hij, “hier is duizend, gewoon om ons recht te houden, en als ik iets breek, ben ik bang dat ik behoorlijk onhandig kan zijn.”
“Ik ben zo onhandig als de pest,” grinnikte ze, “maar ik weet zeker dat we het goed kunnen vinden; volg me, dan laat ik je je kamer zien.”
Jackie had de grootste van de logeerkamers uitgezocht, die zich tegenover haar en Isolde in de gang bevond; de kamer was groot en had een eigen toilet; ze geloofde dat het goed zou werken.
“Ik laat jullie alleen; geef jullie de kans om je in te werken,” zei ze met een glimlach, “en ik zal iets te eten voor ons koken.”
“Dank je, Jackie,” zei hij terwijl hij de deur sloot, haar achterlatend om te potten.
Twee weken later leek alles goed te gaan; Lyca had zich goed geïnstalleerd, en Isolde leek het leuk te vinden om weer een man in huis te hebben. Lyca klom in bomen met haar, achtervolgde haar en behandelde haar in het algemeen alsof ze zijn dochter was; Jackie had zich in tientallen jaren niet zo gelukkig of tevreden gevoeld; het enige wolkje aan de horizon was dat ze nog steeds worstelde met de rekeningen. Ze had net een waarschuwing gekregen dat de gezamenlijke creditcard van haar en Cal maximaal was gebruikt; bij nader inzien ontdekte ze dat hij overal in het land geld had uitgegeven en haar voor de gevolgen liet opdraaien.
Hoe kon hij?’ ‘Waar moeten ik en zijn dochter verdomme van leven?’ mopperde ze tegen zichzelf.
Ze kon nu maar één ding doen: alles opzeggen wat niet absoluut noodzakelijk was, inclusief de glazenwasser, de zwembadreiniger en de automonteur. Het probleem was dat Jackie de eerste was om te erkennen dat ze geen praktisch bot in haar lichaam had; ze wist dat Cal haar verwend had, en ze was nu boos dat ze niet voor zichzelf kon zorgen.
Lyca had haar zien huilen in de hoek van de keuken, op haar vuist bijtend om geen geluid te maken voor het geval Isolde haar zou horen.
Hij was naast haar geknield en had haar zonder iets te zeggen in zijn armen genomen en haar gewoon gewiegd tot het huilen ophield.
“Wat kan ik doen om te helpen?” vroeg Jackie zachtjes.
Hij was net terug van zijn werk op de boerderij in de buurt; hij en Bill, de boer, konden het goed met elkaar vinden, en alles leek voor iedereen goed te gaan.
Jackie probeerde door haar hikkende gesnik heen uit te leggen dat ze niet-essentiële zaken moest annuleren, en hoewel ze wist dat veel mensen haar zouden uitlachen omdat ze dachten dat ze het zelf wel konden, kon ze het gewoon niet.
“Jij stomme Billy,” zei hij zachtjes, “waarom heb je me dat in hemelsnaam niet verteld?” Je hoeft het niemand anders te vragen, want ik kan het zo voor elkaar krijgen. Het zou me een genoegen zijn je te helpen; jij en je kind hebben me zo welkom laten voelen.”
Jackie had weer gesnikt bij zijn vrijgevigheid, en hij had haar vastgehouden tot ze gestopt was.
“Ben je nu in orde?” “Dat is een vrouwtje; sta op!” zei hij, haar stralend tegemoet. Hij had haar overeind geholpen en behandelde haar als een klein kind.
“Heel erg bedankt,” snoof ze, “je hebt geen idee hoeveel dit voor me betekent.”
Lyca en Jackie zaten die avond op de veranda, nadat Isolde naar bed was gegaan, een fles wijn te delen en naar de zonsondergang te kijken. Hun gesprek was losjes en ongedwongen, over niets. Jackie wist niet hoe het kwam, maar ze zat op zijn schoot, nekkend als een stel tieners.
Lyca duwde zijn tong in haar lippen, zijn krachtige handen grepen de achterkant van haar hoofd; zijn baard irriteerde en voelde vreemd genoeg sexy aan; Jackie kon het niet helpen maar dacht eraan hoe het zou voelen tussen haar knieën.
Lyca maakte op haar gemak de knopen van haar geruite overhemd los, verlangend naar menselijke aanraking na wat een eeuwigheid leek. Ondanks het feit dat Cal aanwezig was, had hij de laatste zes maanden of zo niet meer gevreeën.
Lyca voelde een golf van warmte tussen haar benen toen Lyca’s vingers zich om haar borst krulden, en ze wiebelde op zijn schoot, terwijl ze zijn hardheid onder zich voelde uitbreiden; ze wilde hem nu echt.
Toen Jackie aanbood naar boven te gaan, zei Lyca dat hij liever in de open lucht was; “Laten we op het gras gaan liggen, in het maanlicht,” mompelde hij, en hij leidde haar aan de hand naar een kleine open plek tussen de bomen.
Hij was helemaal man, met haren die over zijn gespierde borst liepen en verdwenen in een driehoek die leidde naar de intrigerende mysteries in zijn spijkerbroek; Lyca was de eerste die een beweging maakte, en toen hij zijn shirt uittrok en Jackie voor het eerst zijn naakte borst zag, hijgde ze; hij was helemaal man, met haren die over zijn gespierde borst liepen en verdwenen in een driehoek die leidde naar de intrigerende mysteries in zijn spijkerbroek.
Jackies gil was hoorbaar toen hij zijn broek losknoopte en eruit stapte; hij droeg geen ondergoed, en zijn pik was enorm, ondanks een flinke bos schaamhaar; hij stond naar de maan gericht en glinsterde met kleine druppeltjes voorvocht.
Hij staarde haar weemoedig aan, bijna liefdevol, zoals een hond naar zijn meester zou kunnen kijken, voordat hij naar haar toe ging om voorzichtig haar kleren te verwijderen; hij kuste elke centimeter van haar die hij onthulde, en toen hij haar zachtjes op haar rug op het gras legde, was ze druipend nat en meer dan klaar voor hem.
“Weet je dit zeker?” zei hij voordat hij een nieuwe stap zette, hij knielde tussen haar knieën, zijn duim streelde rustig haar clitoris en staarde gestaag in haar ogen.
“God, ja; ik heb je nu nodig,” smeekte ze.
Lyca zoog als een baby op haar tepels en vingerde nog steeds haar vochtige kut; Jackie smeekte hem toen al bijna.
“Neuk me; ik heb je nu in me nodig!”
Hij draaide haar op haar buik, zodat hij in doggy style in haar kon komen, wat haar verbaasde. “Ik heb het liever zo,” zei hij terwijl hij zijn stijve pik in haar kut duwde, “dan kan ik tegelijkertijd je borsten en clitoris wrijven.”
Hoe dan ook, het was genoeg voor Jackie op dat moment; alles wat ze nodig had was de sensatie van deze massieve man die haar neukte; zijn lul stootte zo hard dat ze zijn ballen tegen haar kont kon horen slaan, en terwijl zijn vingers en lul hun magie deden, kwam ze klaar, bijna huilend van extase, terwijl ze sperma langs de binnenkant van haar dijen liet druipen.
Ze spande haar inwendige spieren om hem heen, en hij volgde, haar borsten vasthoudend ter ondersteuning terwijl hij zo hard als hij kon in haar gladde, warme tunnel schoof.
Ze lagen tevreden op het gras, verstrengeld in elkaars armen; “Dit is zo mooi, ik zou hier de hele nacht kunnen blijven,” grijnsde Jackie naar zijn nauwelijks zichtbare gezicht; de maan was nu verborgen achter enkele wolken.
“Ik breng vaak de nacht onder de sterren door; ik heb je gezegd dat ik graag buiten ben, maar ik geloof niet dat vandaag de nacht is; het gaat regenen.” “Kom, laten we snel naar huis gaan voordat het begint,” zei hij terwijl hij haar overeind trok en haar kleding doorgaf.
“Maar hoe weet je dat?” “Het lijkt me mooi en aangenaam,” had ze gevraagd.
“Geloof me, ik kan de regen ruiken,” had hij eraan toegevoegd, “en nu kom op, ik zal met je racen.” Ze waren naar het huis gerend, giechelend als kinderen, en stonden op het punt de veranda te bereiken toen de eerste druppels regen op Jackies neus vielen.
“Ik zei het toch,” zei hij en sloeg haar op de rug toen ze de trap opliepen naar de achterdeur.
De volgende twee nachten brachten ze door met vrijen wanneer ze maar konden; beiden zorgden ervoor Isolde niets te laten weten over de verschuiving in hun relatie, want zij was al ongelukkig vanwege haar vader. Er was geen reden om haar nog meer te irriteren.
Ze had het gevoel dat ze was gestorven en naar het paradijs was gegaan toen Lyca Jackie voor het eerst befte; als ze niet beter wist, zou ze gezworen hebben dat hij een harde tong had, bijna als een kat. Het leek alsof er ergens haren op stonden, maar wat het ook was, het liet haar keer op keer klaarkomen; terwijl zijn vinger haar G-spot bewerkte, spoot ze over de ruwheid van dat dartele aanhangsel en vroeg hem om meer.
Alles leek goed te gaan tot een paar nachten later, toen Lyca stil en in zichzelf gekeerd werd; Jackie maakte zich zorgen dat het allemaal te veel was geweest, te snel, en dat hij ook zou vertrekken.
“Vertel me alsjeblieft wat er aan de hand is,” smeekte ze, “doe niet zo stil, praat met me.” Nu snikte ze openlijk.
“Er is niets aan de hand, ik word zo nu en dan zo, ik heb een rustige nacht alleen nodig.” Ik verzeker je dat alles in orde is, en ik zie je morgenochtend.” Hij had haar een fijne omhelzing en kus gegeven voordat hij naar zijn kamer vertrok; Jackie was verbaasd toen ze de ‘klik’ hoorde toen hij de deur achter zich dichttrok.
Jackie zat op de schommelstoel van de veranda met een kop warme chocolademelk, zong een deuntje en keek naar de volle maan die de hemel verlichtte; ze zweerde dat ze ergens een wolf hoorde huilen. Ze voelde een rilling en liep naar binnen, naar haar koude en eenzame bed.
De volgende ochtend klopte Jackie op Lyca’s deur, alsof ze de kleren kwam ophalen; in werkelijkheid wilde ze zeker weten dat hij er nog was.
“Mag ik binnenkomen?” zei ze zachtjes, terwijl ze naar de deurknop greep, die nu niet meer op slot zat.
“Natuurlijk,” zei ik, enigszins schor.
Toen ze de deur opendeed, zag ze tot haar verbazing Lyca op het bed liggen, onverzorgd en ongeschoren; naast hem lag een verbrijzeld kopje op de grond, en de lakens van het bed leken alsof hij ruzie had gehad; ze waren verwrongen en lagen deels op de grond.
“Gaat het?” zei ze bezorgd.
“Ik ben in orde; ik ben alleen uitgeput.” Ik heb niet veel geslapen.”
“Maar ben je ziek?” Ben je ergens ziek van omdat je niet naar jezelf kijkt?” Haar stem was gevuld met bezorgdheid.
“Niet ziek van iets, maar ziek van iets,” antwoordde hij cryptisch.
Jackie was te druk bezig om te reageren; ze wilde hem alleen maar beter laten voelen, dus verzorgde ze hem als een moeder, haalde een kom warm water en veegde het zweet van zijn voorhoofd, het matte haar uit zijn gezicht. Ze stelde geen vragen meer, maar hield zich bezig met opruimen en het verzamelen van de onderdelen van de verbrijzelde beker.
“Ik zei toch dat ik onhandig was,’ dus het is maar goed dat ik je extra geld heb betaald voor breuk,” grapte hij, waarna hij schor kuchte, bijna als een hondengeblaf.
Jackie liep naar beneden om de was te doen, nadat ze hem in de douche had achtergelaten, en vroeg zich af wat er veranderd was; ze voelde dat er iets anders was, maar ze kon er niet helemaal haar vinger opleggen.
Toen hij later weer beneden kwam, leek hij weer normaal te zijn, en Jackie vergat het toen hij haar vermaakte met verhalen over zijn dagen onderweg.
Ze gingen op deze aangename manier door; hun vrijpartijen werden intenser tot hij elke nacht haar bed deelde; Jackie had nog nooit een man gekend die zo seksueel was, ondanks haar geringe ervaring. Er leek soms iets bijna dierlijks aan hun vrijpartij te zijn; ze had bijna het gevoel dat ze ‘bronstig’ waren, maar omdat ze nog nooit zulke orgasmes had gehad, geloofde ze gewoon dat hij veel beter wist wat hij deed dan Cal.
De volgende drie weken ging alles goed, maar Jackie zag dat Lyca zich weer terugtrok, en ze was bang dat het door haar kwam. Ze zaten in het donker in de zitkamer naar een oude zwart-wit film te kijken; Lyca had ‘The Wolf Man’ gekozen, die in 1941 was uitgebracht. God weet hoe hij eraan komt,’ dacht Jackie, ‘maar ik heb al tientallen jaren geen horrorfilm meer gezien.’
Lyca bleef rustig zitten, hield Jackie’s hand vast en leunde dichter tegen de tv aan, om elk woord in zich op te nemen, ondanks het feit dat het verhaal en de beelden zo oud waren.
Uiteindelijk wendde hij zich tot haar en vroeg: “En?”
“Dus, wat?” Jackie stond perplex.
“Wat vind je daarvan?” Hij staarde haar in de ogen alsof hij alle antwoorden in het universum zocht.
“Nou, ik kan niet zeggen dat ik er ooit eerder over heb nagedacht,” was Jackie nog steeds verbijsterd.
“Wat als ik je vertel dat ze echt zijn?” zei hij met gefronste wenkbrauwen.
“Weerwolven?” Jackie’s stem was een octaaf hoger dan normaal.
“Ja,” zei hij rustig, “denk erover na, Jackie; heb je geen ongewone gedachten over mij gehad?” Waarom gedroeg ik me zo bij de laatste volle maan? Waarom is mijn voornaam Lyca? Waarom probeer ik weer afstand van je te nemen? Er is vanavond weer een volle maan, en ik denk te veel aan je om jou of Isolde in gevaar te brengen; daarom moet je, als je wilt dat ik blijf, ermee instemmen me in mijn kamer op te sluiten en uit mijn buurt te blijven.”
“Maar..maar,” haperde Jackie, “wat betekent Lyca; wat houdt dit alles in; ben je een risico voor ons?”
“Lycanthrope is een oude term voor een weerwolf,” ging hij verder, en mijn achternaam is Algonquin voor de wolf; ik stam af van een oude Europese familie die lang geleden naar Canada emigreerde. Een weerwolf beet mijn grootvader in Ontario; hij was een vervloekt lid van een rijke familie. Ze gaven mijn grootvader een grote som geld om de streek te verlaten zodat hun zoon bij hen kon blijven; hij vertrok, niet wetende wat het betekende om een weerwolf te zijn. Daarom hebben we altijd door het land gezworven, willen we onder de sterren slapen en zijn we rusteloos als we te lang op één plek opgesloten zitten. Zo ben ik altijd geweest tot ik jou ontmoette; dit is de eerste keer dat ik op één plek wil blijven; ik hou van jou en Isolde, Jackie; als ik hier wil blijven, heb ik jouw hulp nodig.”
Jackie kon eindelijk de punten verbinden: de dierlijke vrijpartij, de bijna ‘harige tong’ en het ‘verlangen’ om haar doggy style te neuken. Maar ze herinnerde zich ook zijn zorgzame en toegewijde kwaliteiten, die haar alle antwoorden gaven die ze nodig had.
“Ik hou evenveel van jou, Lyca; vertel me wat ik moet doen om Isolde en mezelf te beschermen.” Ik wil niet dat je weggaat; als ik één nacht van de maand moet missen om de rest van de tijd bij jou te zijn, vind ik dat niet erg.”
“Dit zal moeten wachten tot na de volle maan,” mompelde hij, “want hoezeer ik ook alles zou geven om met je te vrijen, ik kan en wil je niet in gevaar brengen.” Sluit me op in mijn kamer en kom niet terug tot ik roep.”
Jackie wachtte de hele twee dagen tot hij haar opbelde, richtte vervolgens de kamer op en gaf hem de tijd om zich te ordenen; toen hij beneden kwam, was het alsof alles weer normaal was, vooral toen hij haar in de keuken in zijn armen sloot en onmiddellijk met haar tongde.
Deze keer hoefde het Jackie niet gezegd te worden; ze ging op handen en voeten zitten en spreidde haar wangen, haar ene hand tussen haar dijen om haar clitoris te strelen.
“Ik heb op je gewacht,” zei ze zachtjes, “neuk me nu hard.”
Lyca pauzeerde niet; zijn harde pik lag al in zijn hand, en terwijl hij in haar warme kut reed, voelde hij zich thuis.
