Nigel Feeney zat zoals gewoonlijk in zijn slaapkamer naar porno te kijken; hij was een eenzame en onbeminde man die nooit geluk had gehad met zijn liefdesleven; hij had geen idee waarom. De meeste dames met wie hij enig contact had, vonden hem een griezel; hij had een tijdje vrijwilligerswerk gedaan bij de plaatselijke daklozenopvang, maar zijn collega’s dachten altijd dat hij hem ‘uitkleedde met zijn ogen’. Janine, een vijfendertigjarige alleenstaande dame die vierhonderd pond woog, was de enige die zich zo moest voelen. Nigel houdt van grote dames; nee, maak daar maar van, aanbidt, adoreert en zou alles doen voor grote vrouwen.
Nigel is een feeder; hij had nooit een langdurige relatie gehad maar verlangde naar een relatie met een vrouw die zich door hem liet voeden; het enige wat hij daarna wilde doen was haar grote buik aanraken; dat was wat Janine naar het asiel had getrokken.
Nigel had vaak geprobeerd haar wat overgebleven voedsel te brengen, maar zij glimlachte dan afwijzend en zei: “Denk je niet dat ik al groot genoeg ben?”. Nee, geef het aan een ongelukkig schepsel dat het veel harder nodig heeft dan ik.” Ze draaide rond, haar enorme kont raakte beide werkbladen tegelijk; Nigel nam elk detail van die swingende kont in zich op en ging dan naar huis om zich hevig af te trekken; het was een wonder dat hij nog een lul had met al het masturberen van de laatste tijd. Hij was zelfs ontslagen uit de opvang nadat hij rukkend in de personeelskamer was aangetroffen; zijn werkgever was woedend en maakte van de gelegenheid gebruik om hem te vertellen wat ze al lang wilde zeggen.
“Ga weg, vuile viezerik; niemand houdt van je en wil je hier hebben.” Begrijp je dat? Je bent hier niet welkom, dus rot op.”
Hij was teruggekeerd naar zijn kleine eenkamerappartement, diep in gedachten verzonken; ondanks dat hij nooit een echte relatie had gehad, moest er een manier zijn om iemand te ontmoeten; zo had hij de pornosites ontdekt. Hij had altijd al bewondering gehad voor sterkere vrouwen, maar het was nu een obsessie geworden; hij geloofde dat er een grote dame moest zijn die al zijn inspanningen zou waarderen en hem zou accepteren zoals hij was. Hij had de indruk dat ze veel gemeen konden hebben; hij had gezien hoe mannen op straat neerkeken op prominente vrouwen, en hij had de pijn op de gezichten van de vrouwen gezien als mensen hen wegzetten als egoïstische nietsnutten die beter zouden moeten weten dan hun gezondheid op die manier in gevaar te brengen. Hij was ervan overtuigd dat zij op een voor beide partijen gunstige manier konden samenleven, als hij er maar één kon vinden die bereid was zijn maatje te zijn; dat was alles wat hij aanvankelijk verlangde: vriendschap.
Dat was totdat hij de pornosites zag; de eerste drie dagen na zijn ontslag had hij zijn stoel niet verlaten (behalve om naar het toilet te gaan).
Sites als ‘Fatty Feeders’ en ‘Chubby Chasers’ hadden zijn aandacht en bewondering getrokken; er waren honderden grote meisjes die niets liever wilden dan een man die in hun voedingsbehoeften zou voorzien; het feit dat de mannen dan gemasturbeerd werden of (vreugde der vreugden!) deze vrouwen mochten neuken ging zijn stoutste dromen te boven.
Na drie dagen onafgebroken rukken had hij een zeer pijnlijke lul, maar hij was een gelukkig man; de enige reden waarom hij zijn appartement verliet was om naar de winkel te gaan om wat eten te halen (helaas had hij die drie dagen niets gegeten, en begon hij nu erg vermagerd te lijken).
Hij koos zijn aankopen zorgvuldig, in een poging zijn schamele middelen te rekken tot zijn volgende arbeidsongeschiktheidscheque kwam; toen hij in zijn portefeuille keek om te zien hoeveel kleingeld hij had, ontdekte hij dat er net genoeg was om een gehavende vis te kopen bij de plaatselijke viswinkel van Arthur Teachers; dat zou hij lekker vinden met wat frietjes, zodat hij niet hoefde te koken. (Hij had een zwak voor Engelse fish and chips sinds zijn moeder hem daar als kind mee naartoe nam; ze was er al lang niet meer, God hebbe haar ziel!)
Hij zag een grote vrouw twee mensen voor hem in de rij staan; ze was niet zo groot als hij zou willen, ongeveer driehonderd pond, maar hij dacht dat dat kwam omdat ze niemand had om haar eten te geven. Toen het haar beurt was, had ze niet genoeg geld voor wat ze wilde, en Nigel kon wel janken voor haar. Hij kwam dapper naar haar toe en gaf haar de twee dollar die ze nodig had om haar eten te bestellen (hij kon altijd zonder de frietjes, dacht hij, het was de vis die hij het liefste wilde).
“Dank u, dat is echt goed van u; ik waardeer het,” zei ze nerveus terwijl ze naar haar voeten keek. Ik heet trouwens Saskia.” Ze gaf hem een hand.
“Wat een prachtige naam voor een mooie dame; mag ik u naar huis begeleiden?” zei hij. Het is hier ‘s avonds laat niet veilig om uit te gaan.”
“Dat is attent van je; ging je ook niet iets te eten halen?” Ze barstte in lachen uit.
Hij was in zijn enthousiasme zijn favoriete gehavende vis helemaal vergeten, dus bestelde hij die meteen; hij wilde niet dat Saskia alleen op haar zou vertrekken.
“Wil je patat?” Vroeg ze.
“Ehm, ik heb niet genoeg geld, maar dat doet er niet toe.” Hij betaalde de vis en ging hem ophalen.
“Oh, nu voel ik me vreselijk, je hebt je laatste geld aan mij uitgegeven?” zei Saskia. Ik zeg je wat, ik woon hier in de buurt, dus laten we het eten naar mijn huis brengen en je kunt mijn frietjes delen; ik heb een heerlijke slagroomtaart in de koelkast als toetje, en ik maak een goede kop thee.”
“Allemaal aan boord!” “Hoe zou ik zo’n aanbod kunnen weigeren?” grijnsde hij. “Zou u mijn arm willen nemen, mevrouw?”
De andere mensen in de rij lachten toen ze het café uitgingen; ze waren het toppunt van ‘klein en enorm!’
Saskia’s huis was slechts twee straten verderop, en het was een charmant huisje met een wit hekje en bloemen rond de ingang.
“Dit is geweldig,” antwoordde Nigel, “hoe lang woon je hier al?”
“Sinds mijn geboorte,” zei ze, “maar nu zijn het alleen de katten en ik sinds mijn moeder is overleden.”
“Het spijt me dat te horen; waren jullie hecht?”
“Nee, ik verachtte haar; ze was een gemene, gemene dame, en ik ben blij dat ze weg is,” zei ze venijnig, en Nigel was verrast door de verandering in haar houding.
“Ze noemde me voortdurend ‘dikzak’ en probeerde me mijn hele leven op dieet te krijgen; ze liet me als kind zelfs meer dan een week honger lijden.” Haar ogen stonden vol tranen en ze leek een ‘verloren jong meisje’.
Nigels hart ging meteen naar haar uit. “Nou, ik vind je mooi; ik kan geen vrouwen verdragen die op lucht lijken te zweven.” Iedere man wil iets om op te knuffelen.” Toen was het Nigel’s tijd om rood te worden; “Het spijt me, ik zei niet dat ik je wilde knuffelen, nou ja, dat wilde ik wel, maar, eh…oh God!” was alles wat hij kon uitbrengen.
“Ik weet dat je niets bedoelde; maak je geen zorgen, het is goed,” zei Saskia, “alsof een man mij zou willen; kijk eens hoe ik eruit zie!” Ze rukte aan het vest dat over haar grote borsten spande, haar gezicht opnieuw boos.
“Natuurlijk wil elke man met gezond verstand jou,” zei hij met een glimlach, “je hebt gewoon de perfecte nog niet ontmoet.” “Zullen we eten voordat het koud wordt?” Hij verzocht de zaak te veranderen; ze waren beiden al vernederd genoeg.
“Start jij de ketel, dan pak ik de borden,” zei ze met een glimlach. Ze liepen door de keuken alsof ze dat al jaren deden. Nigel begreep plotseling dat als hij zich niet voortdurend concentreerde op het feit dat ze vrouwelijk waren, hij met hen kon praten. In plaats daarvan moest hij hen aanspreken alsof ze vrienden waren.
Ze aten tevreden samen, totdat Nigel besefte dat hij hard werd toen hij haar zag eten; toen hij zag hoe ze een vette friet in haar roodomrande mond duwde en vervolgens haar lippen aflikte, deed dat het hem. Hij wou dat hij er een voor haar kon maken en kijken of ze zijn vingers zou aflikken.
Hij kon Saskia er verlangend naar zien staren tegen de tijd dat hij zijn eten bijna op had, en Nigel het lekkerste voor het laatst had bewaard (de knapperige strook beslag aan het uiteinde van de vis), had zij het hare al lang opgegeten.
“Ik kon niet anders; je hebt het tot het laatst bewaard, dus het moet wel je favoriete portie zijn,” grijnsde ze, maar wendde haar blik niet af van het verleidelijke stukje tiet.
“Natuurlijk,” zei hij met een brede glimlach, “ik zit al vol, dus het zou zonde zijn het te verspillen.”
Hij duwde het in haar mond, en ze likte het zout en vet van zijn vingers met een waarderende kreun, “Dat vind ik heerlijk; heel erg bedankt,” grijnsde ze, terwijl ze met de rug van haar handpalm over haar mond veegde, het vet nu over haar gezicht gesmeerd.
Nigel vond het het geilste wat hij ooit had gezien en was zich pijnlijk bewust van zijn stijgende erectie; hij was opgelucht toen ze opstond om de borden naar binnen te brengen, omdat hij dan tijd had om zich aan te passen.
Saskia kwam met nog een kopje thee en twee borden volgestapeld met chocolade en verse slagroomtaart; elk stuk was ongeveer zes centimeter hoog, en elk gerecht had een flinke wig.
“Dat ziet er uitstekend uit,” zei hij, maar hij was niet bijzonder dol op de taart.
“Ben je het ermee eens?” “Ik heb hem zelf gebakken, weet je; mijn lerares op school beweerde dat ik de lichtste handen had voor een biscuittaart die ze ooit had gekend,” straalde ze. Saskia’s gezicht straalde van trots. Als ze lachte, verdwenen haar ogen bijna in het appelvormige vet dat van haar wangen afspatte, en Nigel voelde zich alsof hij was gestorven, naar het paradijs was gegaan en een engel had ontmoet; hij was in lange tijd niet zo blij geweest.
Maar zijn avond werd nog veel beter toen Saskia niet alleen haar stuk taart opat, maar ook de resterende driekwart. Het voelde alsof hij de lotto had gewonnen toen ze met een tevreden grijns achterover leunde en haar grote buik streelde.
“Ik zit zo vol, ik geloof dat ik op springen sta,” grapte ze.
“Het is geweldig om een dame te zien genieten van haar maaltijden; al die tijdschriften die vrouwen vertellen dat ze maatje nul moeten hebben zijn onzin.”
“Wil je wat tv kijken?” “Alleen mijn favoriete programma komt zo op; ik ben gek op ‘Cats 101’, jij niet?” vroeg ze nadat ze samen de afwas hadden gedaan. “Ik ben dol op katten,” zei ze opgewekt.
“Ik moet bellen en ben mijn telefoon thuis vergeten, dus ik kan niet lang blijven, maar als ik nu eens de eerste helft met jou kijk?”
“Dat zou geweldig zijn.”
Nigel wilde alleen maar even naar haar gluren terwijl zij zich op de tv concentreerde; hij probeerde het beeld van vanavond in zijn hoofd te prenten voor het geval hij de kans niet kreeg om de ervaring opnieuw te beleven. Toen de commercials opkwamen, was er een preview van een nieuwe show genaamd ‘Fatties and their Feeders,’ die binnenkort wordt uitgezonden.
“Ik wou dat ik iemand kon vinden die het voor me wilde doen,” mompelde Saskia, “dat zou geweldig zijn!”
“Ik ben gestorven,” dacht Nigel, “nachten worden niet veel beter dan dit! “Het is vreemd dat je dat zegt, want ik heb altijd al een dame willen ontmoeten die mij voor haar zou laten zorgen en haar eten zou laten geven,” zei hij met een glimlach. “Misschien zouden we elkaar vanavond toch ontmoeten.”
“Misschien wel,” grijnsde ze, terwijl ze haar buik masseerde en streelde.
Kort daarna namen ze afscheid, en Nigel beloofde haar de volgende avond een bezoekje te brengen met een kom van zijn handgemaakte chili met Carne.
“Ik beloof dat dat mijn favoriet is,” glimlachte ze, “tot morgen,” en ze kuste hem voordat ze de deur achter zich dichttrok.
Nigel haastte zich bijna naar huis, wanhopig om naar binnen te gaan en zich af te trekken; zijn pik was al uren stijf, en het uur daarvoor had hij in een staat van voortdurende opwinding verkeerd sinds zij zijn vingers had gelikt.
Hij was nog niet eens binnen of zijn broek lag om zijn enkels en zijn pik lag in zijn handpalm; hij had die avond geen hulp van porno nodig; alleen aan Saskia denken was genoeg.
Nigel zat rechtop in bed, zijn ademhaling werd weer normaal; zijn hand en de lakens waren bedekt met sperma na zijn spectaculaire orgasme. Hij hoefde alleen maar zijn ogen te sluiten en zich voor te stellen dat haar handen haar dikke buik streelden om een groot orgasme op te wekken; zelfs twintig minuten later was hij nog halfhard, alleen al door aan haar te denken.
Dit kan de eerste dag van de rest van mijn leven zijn,’ dacht hij bij zichzelf voordat hij in slaap viel.
De volgende ochtend stond Nigel helder en vroeg op en ging in bad; iets wat hij al lang niet meer had gedaan, maar wat hem die dag een goed idee leek; om half negen was hij gekleed in zijn ene uitstekende jockeys, had hij zijn haar gekamd en een schoon overhemd en pantalon aangetrokken. Als hij zich opknapte, zag hij er niet slecht uit.
Hij had het gouden horloge van zijn vader uit de verborgen la gepakt en wilde het naar het pandjeshuis brengen; hij had niet genoeg geld voor het avondeten en dacht dat het geld dat hij met het horloge zou verdienen hem wel door een paar maaltijden heen zou helpen voordat zijn handicap arriveerde.
De goudprijs was de laatste tijd gestegen, en hij was geschokt door hoeveel hij kreeg; hij ging eerst eten kopen, en besloot daarna zichzelf te trakteren op een nieuwe jockeyshort (‘Je weet maar nooit,’ zei hij tegen zichzelf!) Hij kocht wat rijpe avocado’s om verse guacamole te bereiden met het geld dat hij over had.
Hij maakte het eten met liefde en aandacht klaar en neuriede daarbij een liefdesliedje; hij kon zich niet herinneren zich ooit zo vol spanning en zenuwen te hebben gevoeld; hij betwijfelde of hij wel iets zou kunnen eten omdat zijn maag in de knoop zat, maar hij was ervan overtuigd dat Saskia zijn gebrek aan eetlust zou compenseren.
Toen hij bij haar huisje aankwam, walmde een heerlijke geur van bakken door het openstaande keukenraam; “Kom binnen, de deur staat open,” riep Saskia vrolijk.
Nigel duwde de deur open met zijn heup, zijn handen vol geurige lekkernijen, en droeg ze naar de keuken.
Saskia zag er prachtig uit, ondanks een vlek bloem op haar neus en deeltjes bloem in haar haar die haar voortijdig grijs deden lijken.
Nigel geloofde niet dat hij zo’n mooie verschijning voor zich had gezien, en hij maakte het zichzelf gemakkelijk door borden en bestek uit kasten en laden te halen.
“Kan ik dit in de oven zetten om op te warmen?” zei hij, wijzend op de chili.
“Ik vind het niet erg als het koud is,” zei ze glimlachend, “het is mijn favoriete keuken op de planeet, behalve misschien taart.”
“Nou, dan eten we alles zoals het is,” zei hij en legde een groot bord voor haar neer, samen met de schaal guacamole en wat verse warme tortilla’s die hij onderweg van de bakker had gehaald.
Saskia keek naar het feestmaal alsof het een lang verloren geliefde was en begon met smaak te eten; Nigel at nauwelijks en keek tevreden toe.
“Meende je het toen je zei dat je voor iemand als ik wilde zorgen?” vroeg Saskia schaapachtig nadat ze haar maaltijd op had (nou ja, voorlopig dan toch).
“Natuurlijk,” zei hij, “het is al lang een droom van me om iemand als jij te ontmoeten; ik kan je niet zeggen hoe gelukkig het me heeft gemaakt om dit gerecht voor je te koken en je ervan te zien genieten.”
Saskia kon zien dat hij haar bewonderde, en ze had zelf enige tijd op internet doorgebracht om wat onderzoek te doen; ze had gelezen dat zulke jongens bekend stonden als ‘feeders,’ maar ze wist niet zeker wat ze wilden: seks of voeden? Ze hoopte dat Nigel seks met haar zou willen hebben, want ze was pas tweeëntwintig jaar oud en had nog maar één serieuze minnaar gehad; alle anderen die in het verleden in haar geïnteresseerd leken te zijn, hadden dat alleen gedaan als ‘weddenschap’ en om iets te bewijzen aan hun maten.
Ze hunkerde naar een seksuele band met iemand die haar grootte niet erg vond; die zouden het wel leuk vinden. Ze had zich voorgenomen uit te zoeken wat Nigel precies wilde in een relatie; voor verlegenheid was geen plaats; ze had ontdekt dat je soms gewoon moest zeggen wat je wilde en hopen dat het werd beantwoord.
Gelukkig was Nigel ook op zoek naar een seksuele band (om eerlijk te zijn, zo vaak masturberen maakte dat hij zich nu nogal moe voelde, afgezien van de avond ervoor toen hij toch al aan Saskia had gedacht).
“Mag ik je iets vragen, Nigel?” Ze vroeg het terwijl ze voor de televisie zaten, met een enorme kuip Ben en Jerry’s gevaarlijk in evenwicht op haar schoot en een enorme lepel zwevend tussen de kuip en haar lippen.
“Natuurlijk mag je dat,” zei hij met een glimlach, “doe wat je wilt; jouw verlangen is mijn bevel.”
‘OK, in voor een cent en zo,’ rationaliseerde ze. “Wil je seks met me, Nigel, of wil je me liever voeden, of allebei?” Ze haalde haar blik niet van de tv af, want ook al was de vraag gewaagd, ze kon de minachting in zijn ogen niet verdragen als hij geen seks wilde met een mollige als zij.
“Ben je serieus? “Je kunt je niet voorstellen hoe lang ik heb gewacht om iemand als jij te ontmoeten; je bent prachtig, en alles wat ik me in een vrouw kan wensen,” mompelde hij.
“Geef me dan maar een paar minuten terwijl ik me omkleed in iets comfortabelers,” antwoordde Saskia vrolijk, nu het ongemakkelijke deel voorbij was.
Toen ze terugkwam in de kamer was ze gekleed in een rode nylonkous met tepel- en kruisuitsnijdingen. Haar borsten waren groot, met donkerbruine tepels zo groot als theeborden; haar buik zat haar schaamstreek in de weg, dus Nigel wist dat hij het extra voordeel zou hebben dat hij dat later zou vinden.
“Kom op mijn schoot zitten,” mopperde hij, zich terdege bewust van zijn stijve.
“Ik kan het niet, ik ga je verpletteren!”
“Natuurlijk wel,” zei hij vrolijk, “ik ben sterker dan ik lijk, en ik wil je borsten van dichtbij bekijken.”
Ze ging op zijn knie zitten, nam de bak ijs mee, en schepte geamuseerd een lepel op een van haar tepels. Ze hief een grote borst voor zijn gezicht, overhandigde hem de met ijs bedekte tepel en zette het teiltje voorzichtig op tafel (ze wilde niets laten vallen). “Toetje?” zei ze, verwachtend dat hij het schoon zou likken.
Nigel aarzelde niet en likte het ijs weg voordat hij gulzig zoveel mogelijk van de tepel doorslikte als hij in zijn mond kon stoppen; haar gewicht deerde hem totaal niet; in feite koesterde hij het, niet te geloven dat dit eindelijk gebeurde.
“Zullen we naar boven gaan, naar de slaapkamer?” “Neem het ijs mee!” eiste ze, terwijl ze zich van zijn schoot wierp.
Hij kwam net binnen toen ze op het bed ging liggen; terwijl ze in die houding zat, trokken haar borsten naar weerszijden van haar en kwamen gedeeltelijk onder haar armen te rusten.
“Open je benen, jij mooie verbluffende dame,” smeekte hij, “ik wil je helemaal zien.”
Hij kon haar kut zien; die was open en klaar voor zijn onderzoek; hij kon ruiken hoe opgewonden ze was, maar toch voelde hij de behoefte om te vragen of hij zijn kleren mocht uittrekken.
“Natuurlijk wel, dwaas; we willen toch niet dat er ijs over je mooie kleren komt?”
“Ooh, dat is leuk,” grinnikte ze, “ik heb er nog nooit een in het echt gezien; vind je het erg als ik hem aanraak?” hij werd onmiddellijk uitgekleed, zijn pik rechtopstaand en in de aanslag.
Nigel kon zichzelf er niet toe brengen om te praten, dus stapte hij dichter naar haar toe tot zijn pik voor haar serieuze gezicht dobberde, en ze elk detail van zijn erectie onderzocht.
“Is dit goed?” vroeg ze, terwijl ze hem zachtjes op en neer streelde.
Hij kon zich er niet toe brengen weer te spreken, dus knikte hij slechts naar haar en sloeg zijn vingers over de hare om de gewenste handeling te demonstreren.
Hij ging op de rand van het bed zitten, pakte het ijs en de lepel en serveerde haar een flinke lepel romige lekkernijen.
“Meer, alsjeblieft,” grijnsde ze terwijl ze een flinke slok nam en haar lippen kuste.
“Ik denk dat ik je wel mag vergezellen,” zei hij en legde een theelepel op haar borst, die wiebelde toen hij snel smolt en langs de binnenkant van haar arm naar beneden druppelde.
Nigel lepelde er een in haar mond en daarna nog een op haar lichaam, terwijl hij langzaam naar beneden ging. Tegen de tijd dat hij bij haar kut aankwam, waren haar benen wijd gespreid, haar voeten plat op het bed, en was ze drijfnat en glinsterend in het lamplicht.
Nigel pakte met zijn vingers wat ijs uit de tobbe en smeerde dat over haar clitoris. Het ijs en zijn vingers deden haar springen; haar massieve billen tilden nu van het bed, en ze verlangde naar meer; tegen de tijd dat hij zijn frigide vingers in haar nauwe maagdelijke tunnel dreef, stond ze al op de rand van een hoogtepunt.
Ze had nog nooit iemand gehad die haar liet klaarkomen; ze had alleen een paar orgasmes meegemaakt op de zeldzame momenten dat ze masturbeerde. Ze had zich niet gerealiseerd hoe fijn het kon voelen om het voor je te laten doen, en ze huilde toen de spasmen haar troffen; zijn vingers waren diep in haar begraven, en zijn duimknokkel streelde haar clit tot een gelukzalig gevoel.
Ze staarde op naar zijn blije gezicht toen ze gekalmeerd was en merkte op: “Je weet dat ik mijn eten lekker vind?”
Hij knikte.
“Nou, ik wil graag weten hoe sperma smaakt; wil je het me laten zien?”
Hij stak zijn enorme pik in haar mond en liet haar zien hoe hij het lekker vond; ze likte de paarse kop en wiegde zijn ballen als een pro, enthousiast slikkend toen hij zijn lading achter in haar keel blies.
“Ik denk dat ik er wel aan kan wennen om hem op te eten; wat denk je?” merkte ze op met een vrolijke glimlach om haar lippen.
Nigel kon alleen maar tevreden glimlachen.
