De motor van de Harley vertraagde van een brul naar een zacht geruis, en verstomde toen hij tot stilstand kwam. Rob stapte van de motor, het ene na het andere in leer gehulde been, controleerde het huisnummer en liep gestaag het pad op. Dit was het juiste huis, het huis dat een huisgenoot zocht.
De deur ging meteen open toen Rob dichterbij kwam. De man was ongeveer Rob’s lengte (net geen 1,80 m), met blond haar en een ongemakkelijke uitdrukking.
‘Ik ben hier om de kamer te bespreken.’
‘Sorry,’ mompelde hij.
Rob trok de handschoenen van zijn langvingerige handen en hief de helm op. Terwijl Robs zwarte haar over haar schouders cascadeerde, staarde de blonde jongen – wierp een blik opzij – keek nog eens.
‘Oh. Je bent… hmm…’
‘Erg lang voor een vrouw,’ zei Rob sarcastisch.
‘Ja,’ zei hij zacht.
Ze keek toe hoe hij haar lichaam scande, wetend dat hij op zoek was naar aanwijzingen dat ze een vrouw was: hij stopte even bij het nauwsluitende leren jasje dat haar kleine ronde borsten verraadde, voordat hij lager ging. Ze liet haar eigen ogen hetzelfde doen en werd zich ervan bewust dat wat hij zag hem beviel.
‘Hoe zit het met de kamer?’ Ze drukte er nog een.
‘Oh, ja. Ik heet trouwens Alex.’
‘Rob.’
Hij stak een halve hand uit, maar liet die vallen toen hij merkte dat haar handen volledig bedekt waren door haar helm en handschoenen.
‘Wil je deze hier beneden laten?’ Ze zijn prima.’
Rob schikte haar spullen netjes op het dressoir naast de ingang en volgde hem naar de trap.
‘Het is hier boven,’ zei ze.
Rob zag geamuseerd dat hij moeite had zijn blik van haar af te wenden. Vermoedelijk had hij, toen hij adverteerde voor een huisgenoot, niet gedacht dat er een motorchick van twee meter zou reageren. Toch leek hij niet ongelukkig. Ze volgde hem de trap af, zodat hij zich bewust was van haar aanwezigheid, nabijheid en vrouwelijkheid.
‘Hoe lang woon je hier al?’ Ze mompelde iets.
Hij maakte een sprong. Maakte een fysieke sprong. Rob grijnsde, wetend dat ze dit niet zou moeten doen, maar het was te verleidelijk. Hij was zich erg bewust van haar.
‘N-nee …’ Hij haalde even adem. ‘Nee, dat heb ik niet,’ verklaarde hij kalm.
‘Ben je niet spraakzaam?’
Ze hadden de top van de trap bereikt. Hij draaide zich weer naar haar om en glimlachte nogmaals verontschuldigend. ‘Je… eh… stoort me.’
Rob trok zijn wenkbrauwen op.
“Weinig contact met vrouwen?
‘Niet met dames zoals jij,’ zei hij. Hij bloosde een diep scharlakenrood dat zich van zijn wangen tot in zijn nek uitstrekte op het moment dat hij het zei.
Rob moest opnieuw haar grijns onderdrukken. Was deze jongen zo onschuldig als hij leek? Niemand kon toch zo goedgelovig zijn? Ze zou het hoe dan ook niet erg vinden om erachter te komen.
‘Laat me de slaapkamer zien,’ zei ze.
Ze hoorde zijn snelle inademing, maar hield haar blik koel op zijn gezicht gericht, uitdrukking neutraal. Als hij wilde, nou ja, wat het leek dat hij wilde, zou hij directer moeten zijn dan dit. En toen de trilling tussen haar dijen begon… bad ze dat hij haar zou laten zien wat hij wilde.
Hierlangs,’ zei hij.
Ze wreef tegen hem aan toen ze de kleine kamer binnenkwamen, die werd gedomineerd door een tweepersoonsbed. Hij was nog steeds opgewonden: ze kon het voelen, de aarzelende ademhaling horen die zijn nieuwsgierigheid aangaf. Laat hem wachten. Laat hem nadenken.
“Mooie decoratie.
De ironie was duidelijk, maar niet wreed. De kamer leek voor het laatst versierd in de jaren zeventig, met psychedelisch bloemetjesbehang dat de ruimte een claustrofobische sfeer gaf. Het deed de geest kolken alsof je ijlde… en zorgde ervoor dat anderen zich vreemd gedroegen.
Het was ideaal.
“Um… je zou altijd kunnen herinrichten,” merkte Alex op, verwijzend naar degene die hier introk.
Ze stond vlak achter hem.
‘Maar denk je dat je mijn inrichtingsstijl zou waarderen?’ Ze sprak in zijn oor.
Hij bewoog snel zijn hoofd om haar aan te kijken. Hun lengtevergelijking viel vandaag het meest op. Hun ogen lagen op hetzelfde vlak als hun lippen. Rob ging zitten en wachtte.
‘Ik …’ Rob grinnikte toen Alex dichterbij leunde en haar lippen kuste, maar hij was nog steeds onzeker. Wat verwachtte hij dat ze met hem zou doen? Wat verwachtte hij dat ze met hem zou doen, terwijl haar hartslag steeg en ze de druk van hun kus opvoerde? Ze liep opzij en gaf hem een ernstige blik. Toen ze kusten, sloten zijn ogen zich, maar zij hield de hare open, gretig om elk mogelijk zintuig te gebruiken.
‘Ik denk het wel,’ mompelde hij. ‘Ik bedoel, het op jouw manier leuk vinden.’
‘Dat lijkt me bemoedigend.’
Rob ritste voorzichtig haar jasje open terwijl hij haar blik op Alex gericht hield. Ze trok haar schouders op, het leer kraakte lichtjes toen ze haar armen uittrok.
‘Is het hier niet warm?’ Ze stelde het nonchalant.
‘Eh …’
‘Gelooft u dat het nog warmer gaat worden?’
‘Ik weet het niet zeker.’ Ze merkte echter dat zijn ademhaling ongelijkmatig was.
‘Ik heb het altijd liever pittig gehad.’ Jij?
‘Het hangt ervan af waar ik ben.’
En hoezeer je uit je doen bent, dacht Rob na. Alex was onzeker – uiterst onzeker – maar niet onwillig. Het zou bijzonder aangenaam zijn om hem daarbij te begeleiden en hem kennis te laten maken met nieuwe ervaringen. Ze zou vriendelijk zijn (natuurlijk), en hoewel ze het niet kon beloven, bedoelde ze niets dan plezier voor hem. Uiteraard op haar voorwaarden: zoveel was duidelijk.
Ze streelde de achterkant van haar nek, onder de waterval van bruin haar. ‘Vind je jezelf lekker?’
‘Warm,’ bekende hij.
‘Het komt door die trui.’ Laat me je daarbij helpen.’
Rob stopte haar handen onder haar sweatshirt. Hij was gekleed in een dun katoenen overhemd, en ze kon zijn spieren erdoorheen voelen. Hij kantelde zijn hoofd om haar toe te staan het materiaal toegankelijk te trekken. Ze gleed haar handen hoger, en trok de trui mee.
‘Heeft dat zin?’
‘Ik denk het wel,’ zei hij.
‘Goed.’
Hij zou zwaar teleurgesteld zijn als hij verwachtte dat zij alle beslissingen zou nemen. Hij zou moeten werken voor zijn plezier.
Ze ging weer op het bed zitten en keek de kamer nog eens rond.
‘Is dat niet een enorm bed gezien de grootte van de kamer?’ stelde ze voor.
‘De mensen schijnen er de voorkeur aan te geven,’ merkte hij op, zijn blik elders dan op haar gezicht gericht. ‘Ze hebben liever veel ruimte.’
‘Waarvoor dient de kamer?’
‘Nou, ik denk wat dan ook.’
‘En is er hier genoeg plaats voor jou?’
Hij staarde haar aan en onderzocht gegeneerd haar lichaamsbouw. Zou hij de kans grijpen? Rob was nog steeds onzeker, wat de opwinding nog groter maakte. Ze wist zeker dat hij wilde, maar zijn remmingen waren sterk. Er viel een lange ongemakkelijke pauze die ze niet probeerde te doorbreken. Toen antwoordde hij eindelijk: ‘Ja.’ ‘Dat geloof ik tenminste. En jij?
‘En ik.’ Ze strekte zich uit en raakte met haar hand zijn dij aan. ‘Waarom kom je niet binnen en ga je zitten?’
Hij voldeed. Rob was dolblij. Alex was verlegen, maar hij begreep precies wat hij wilde. Als ze geluk hadden, zouden hun verlangens zelfs samenvallen. Toen ze knielde om haar veters uit te doen, voelde ze een warme, droge aanraking op haar arm.
‘Laat mij maar.’ Het was meer een verzoek dan een bevel, en de roze blos op zijn wangen keerde terug.
Ze trok haar wenkbrauwen op. Hij leek in ieder geval een snelle leerling. Dit zou wel eens veel beter kunnen zijn dan ze had gehoopt! Ze strekte lui een been uit en zette een gelaarsde voet op zijn schoot. Haar laars was te stevig om een indruk te krijgen van zijn niveau van opwinding, maar hij leek geïnteresseerd genoeg. Zijn vingers bewogen langzaam maar gestaag toen hij de veters losmaakte en de eerste laars van haar voet verwijderde. Ze kon zijn erectie nu voelen, en ze streelde haar voet suggestief tegen de bobbel in zijn broek.
‘Je bent in orde,’ zei ze.
‘En de andere voet dan?’ In elke lettergreep beet hij zijn gestotter terug, zijn enthousiasme voelbaar.
Ze kruiste haar voeten door haar andere voet over de eerste te tillen. Terwijl hij aan de sluiting van haar linkerschoen rukte, schoof zij haar rechtervoet zacht en sensueel tegen hem aan. Zijn handen waren door haar afleiding wankeler geworden.
‘Waarom neem je geen douche?’ Vroeg ze ijdel. ‘Denk je dat de temperatuur een beetje begint te stijgen?’
‘Mmm, het is warm.’
Hij stond op toen ze met haar hoofd naar het midden van de kamer rukte.
‘Eh …?’
‘Begin met je shirt,’ zei ze. ‘Werk langzaam naar beneden.’
Hij knikte en greep naar het bovenste knoopje. Rob kon merken dat hij probeerde zich niet te haasten, maar dat hij moeite had zijn ongeduld te bedwingen. Ze leunde achterover op het bed, haar hoofd rustend op een hand, en keek zwijgend toe. Toen het kledingstuk op zijn voeten viel, pauzeerde hij even en keek haar aan.
‘Riem,’ zei ze kort en bondig. ‘En dan de broek.’ En trek je sokken uit.’
Ze las zijn gedachten terwijl hij zich haastig uitkleedde.
‘Wees niet bezorgd. Je laat me niet in de steek.’
Niet als het gevoel tussen haar benen een indicatie was. Alleen al het vooruitzicht hem te nemen wond haar op. Ze wreef met haar hand over haar voorkant en voelde de stijve tepels door de dikke stof heen. Hij zou de pieken kunnen zien en weten dat ze dit verlangde. Misschien zou het hem geruststellen.
Ze riep hem naar zich toe en kuste hem opnieuw toen hij naakt voor haar stond.
‘Het is nu mijn tijd.’
Ze trok hem naar beneden zodat hij naast haar op het bed lag en stond toen op.
‘Laat me je iets vertellen, Alex,’ fluisterde ze zachtjes, terwijl ze zijn gretige opwinding zag. ‘De verwachting versterkt de ervaring. Daar kun je zeker van zijn.
Haar tong danste over haar lippen, bevochtigde ze en liet ze glanzen. Haar karmozijnrode shirt werd over haar hoofd getrokken en nonchalant op de grond gegooid. Ze droeg geen beha. Haar handen gingen naar de knoop van haar leren broek en aarzelden toen. Alex’ hand was naar beneden gevallen en hij wreef zich wanhopig in.
‘Afblijven,’ antwoordde ze nadrukkelijk. ‘Er wordt niet vreemdgegaan.’
‘Maar …’
Ze bleef roerloos staan, met haar handen in de taille van haar broek, die vanaf dat punt zichtbaar was. Dit was het moment om uit te vinden of hij bereid was het te leren. Hij pruilde en grimaste positief, maar zijn hand zakte naar zijn zijde zoals ze had gevraagd.
‘Je bent een goede jongen.’
Rob redeneerde dat ze hem genoeg had beschimpt. De broek zat strak, en om hem langs haar benen te laten glijden, samen met het zwarte, delicate ondergoed dat ze eronder droeg, was een krachtige hand nodig. Ze was zich ervan bewust dat hij zijn blik niet van haar af kon houden en genoot van het gevoel van macht dat hij haar wilde geven.
‘Ik ben hier opgewonden over,’ mompelde ze zachtjes. ‘Ben je erbij?’
‘Ik geloof van wel.’
Alex’ hand kroop weer naar zijn pik.
‘Ik heb een beter idee.’
Rob knielde voor hem neer en opende haar lippen, zodat hij in zijn duistere diepten kon glijden. Ze ging langzaam en methodisch te werk, ervoor zorgend dat hij zich bewust was van elke millimeter. Ze ademde flink in en genoot van de mannelijke geur: hij was schoon en toch muskusachtig.
‘Je smaakt lekker,’ fluisterde ze, terwijl ze haar hoofd optilde en haar tong over haar lippen krulde. ‘Hoe voel je je?’
Zijn ogen waren gesloten, en hij had een arm over zijn gezicht gelegd, terwijl hij in het tere vlees van zijn arm beet om niet te kreunen. Toen ze overeind kwam, grijnsde Rob.
‘Laat me uitzoeken hoe je je voelt,’ zei ze.
Haar handen sloten zich om zijn polsen terwijl ze hem op zijn rug dwong. Ze drukte haar armen op zijn hoofd en stond over hem heen, starend naar zijn lichaam. Hij was in goede lichamelijke conditie. Zijn spieren waren goed gedefinieerd, en de kleine klodder goudblond haar op zijn borst verleidde haar om erin te bijten.
‘Wil je me?’
Rob wilde een stevige bevestiging, dus mompelde hij iets dat misschien instemming was. Ze zou hem niet laten beweren dat hij niet altijd een gewillige – en meer dan behulpzame – metgezel was geweest.
‘Wil je mij?’ Vroeg ze nogmaals, een harde toon in haar stem.
‘Je weet al dat ik dat wil.’
‘Dat was alles wat ik moest horen.’
Ze plaatste zich boven hem en begeleidde hem naar binnen, voordat ze haar bankschroefachtige greep op zijn armen hervatte.
‘Je voelt goed aan,’ zei ze.
Rob…
Uh-huh?’
Hij probeerde zijn positie onder haar te verlaten, maar ze weigerde. Zij had de leiding, zij zou de beslissingen nemen. Dat deed ze altijd, althans tegenwoordig.
‘Wil je nog meer?’ Vroeg ze.
Rob…
Haar ogen waren groot terwijl ze bovenop hem heen en weer wiegde. Ze kon zijn snelle ademhaling horen, een kleine grom bij elke ademhaling. Haar ademhaling werd steeds sneller, en ze voelde haar hart bonzen in haar borstkas. De beweging was allesoverheersend, allesbepalend; ze had geen zin om hem nog langer te kwellen, om verder te bewegen, om het hoogtepunt te bereiken.
Hij was de eerste die klaarkwam, en de puls van zijn orgasme wekte het hare op. Hij kreunde haar naam in zijn genot, zij hoorde het van verre: haar climax was, zoals gewoonlijk, stil, privé en niet gedeeld.
Ze lag bovenop hem, probeerde op adem te komen en zich opnieuw te beheersen. Ze stond op en kleedde zich aan terwijl hij nog hijgde.
‘Laat me alsjeblieft iets weten over de kamer,’ voegde ze eraan toe terwijl ze wegliep.
‘Ik zal je bellen,’ reageerde Alex snel.
Rob overwoog of hij…
