Charles en Susanna waren een gelukkig getrouwd stel, althans dat dacht Charles. Voor Susanna was het een ander verhaal; Charles leek steeds bozer te worden naarmate hij ouder werd, en Susanna vroeg zich af hoe lang ze zijn stemmingswisselingen nog kon verdragen. Gisteravond bijvoorbeeld hadden ze een etentje met hun vrienden John en James (die toevallig een homostel waren); Charles leek elke gelegenheid aan te grijpen om Susanna’s opmerkingen van tafel te vegen en haar bij elke stap te bespotten.
Ze was ziek van zijn houding en wenste dat ze het lef had om hem aan te sporen weg te gaan of terug te keren naar huis, naar zijn moeder (die net zo erg was; ze waren welkom bij elkaar.) Het probleem was dat Susanna nooit iets anders had gekend; ook al zat ze vol kletspraat in haar gedachten, ze durfde hem niet te vertellen hoe ze zich voelde. Dientengevolge ging hij slechts door, in de veronderstelling dat zijn “geplaag” door haar in goede aarde viel, omdat zij zich de vorige nacht had laten schrikken door een droom. In de droom was ze wakker geworden en had ze zich boven zijn slapende lichaam bevonden, met een mes in de hand; toen ze uit het vliegtuig ontwaakte, moest ze zich omdraaien en kijken of hij in orde was; zo levendig was het geweest. Ze had nachtmerries over vreselijke dingen die als zwarte motten door haar gedachten vlogen.
Susanna moest toegeven dat als Charles meer een ‘bodice-ripper’ dan een ‘under-the-covers and in-the-dark soort man’ was geweest, de dingen misschien anders waren gelopen; dat was alles wat Susanna van het leven wilde. Het had haar niet uitgemaakt hoe autoritair Charles was, zolang hij de “afstraffing” maar koppelde aan een passende “straf”. Ze wenste dat hij haar op het bed zou gooien, haar kleren zou uittrekken en hartstochtelijk de liefde met haar zou bedrijven, waarbij het zweet van zijn gespierde voorhoofd zou stromen; (nou ja, dat was vergezocht, want Charles was waarschijnlijk de minst macho man die ze ooit had ontmoet,) maar een meisje mocht dromen, nietwaar?
Charles las de krant en bewoog angstig in zijn stoel; waarom kon Susanna nooit op tijd het avondeten klaar hebben? Was het te veel gevraagd dat zij zijn avondeten klaar had als hij thuiskwam van een lange werkdag? Het enige wat ze deed was op haar dikke kont zitten (die, volgens Susanna, niet dik was; ze had een goed kussen).
Echt,’ dacht hij, ‘soms vraag ik me af waarom ik niet gewoon naar huis ga naar mama;’ nu was er een dame die wist hoe ze voor een man moest zorgen. Ook al was Jeanette meer dan zesenzeventig jaar oud, ze slaagde er nog steeds in om zijn vader elke avond op tijd eten te geven, vooral na een zware dag verzorging van zijn favoriete moestuin.
‘Ik weet niet waarom ik haar niet gewoon een ultimatum stel: shape up or ship out,’ redeneerde hij. Misschien zou ze dan opletten; hij was tenslotte de man in huis, en het werd tijd dat Susanna dat erkende.
Eenzelfde draad liep door hun gedachten; geen van beiden begreep wat de ander wilde, en geen van beiden wist hoe ze hun verlangens moesten uiten. Was er maar iemand die hen beiden op één lijn kon brengen en hen liet inzien dat ze werkelijk naar dezelfde dingen verlangden: Susanna wilde dat Charles een meester was, en Charles wilde een expert zijn.
Er was de betrokkenheid van hun homoseksuele vrienden voor nodig om hen over dingen te laten praten; het schokte Susanna nog steeds dat Charles hen toestond homoseksuele vrienden te hebben; hij was altijd tegen ‘zulke mannen’ geweest en vroeg aan iedereen die wilde luisteren: ‘Wat is er in godsnaam mis met hen?’ Hoe konden ze niet verlangen naar wat ‘normale’ mannen verlangden?
Maar dat was veranderd toen John en James drie deuren verderop kwamen wonen; Charles had John meteen geaccepteerd, omdat ze een passie deelden voor het produceren van biologische groenten en fruit en vele aangename uren hadden doorgebracht met het bespreken van natuurlijke meststoffen en insectenbestrijdingsmiddelen. Charles had verklaard dat ze “leuke jongens” waren, ook al deden ze vreemde dingen met elkaar, en had zelfs ingezien dat niet alle homo’s hetzelfde waren; Charles had een vooroordeel dat ze allemaal promiscue waren en was verrast toen hij hoorde dat ze al bijna vijftien jaar samen waren en zelfs een soort huwelijksceremonie hadden gehad, waarbij ze hun levenslange liefde voor elkaar hadden beloofd.
Susanna had gelachen en gelachen op de dag dat Charles thuiskwam van een uitstapje naar de stad met John; John had hem meegenomen naar zijn favoriete kledingwinkel, waar Charles een ‘trendy’ bloemetjesblouse had gekocht, zich er niet van bewust dat hij daardoor ook homoseksueel leek. Susanna zou niet geschokt zijn als iemand in de kledingwinkel hem en John voor partners aanzag. Charles had het lachen van Susanna niet goed opgevat, in de hoop dat ze gewoon ‘haar bek zou houden’, maar had niet het vertrouwen om het haar te vertellen; ook al zou hij haar in gezelschap straffen, hij kon het niet alleen.
Zo gingen ze door, allebei steeds ontevredener met het leven naarmate de dagen maanden werden, tot Susanna op een dag het vertrouwen had om James aan te spreken toen Charles aan het werk was.
“Ik weet eerlijk gezegd niet meer wat ik met hem aan moet,” klaagde Susanna bij een warme kop koffie; zij en James konden het ook goed met elkaar vinden; ze hielden allebei van katten en interieur en konden uren praten over behang en verfkleuren.
“Wat is er aan de hand?” James informeerde, zijn stem verontrust; hij hield er niet van iemand ellendig te zien, vooral niet een prachtige vrouw als Susanna.
“Nou, ik weet dat ik met je kan praten zonder me te schamen, dus hier gaan we….
Charles kleineert me vaak in het openbaar, maar nooit als we alleen zijn; ik wil alleen dat hij voor de verandering eens een man is. Begrijp me niet verkeerd; ik wil niet dat hij me slaat of zo; ik zou ook van hem houden; ugh, ik weet niet hoe ik dit moet omschrijven, om me goed te straffen. Ik genoot vroeger van die oude romans waarin mannen mannen waren en de baas waren over hun dames; het enige wat ik wil is dat hij me op een dag verrast, in plaats van om de andere zaterdag, in het donker en onder de dekens.” Ze werd rood op dit punt, en James sloeg zijn arm om haar schouders om haar te kalmeren.
“Ik begrijp het, liefje,” knikte hij meelevend, “ik hou ervan als John helemaal machtig wordt en me beveelt in bed te komen zodat hij me stom kan neuken.” Het spijt me als ik je beledigd heb met die opmerkingen, maar soms moet je zeggen hoe het is.
John en ik spelen af en toe een spelletje waarbij we doen alsof ik een ‘stoute jongen’ ben geweest en hij me ‘straft’; ik heb nog nooit zo’n orgasme meegemaakt sinds hij me begon te blinddoeken en aan het bed vast te binden. Het betekent dat hij met me kan doen wat hij wil en ik kan niets doen; eerlijk, je zou het eens moeten proberen!”
“Voelt het goed?” zei ze nerveus, “alleen als de man alle macht heeft, ik ben dol op die oude bodice-rippers.” Ik heb al bijna vier jaar geen orgasme gehad, weet je?” Plotseling werd de stem emotioneel.
“Oh, kom hier, klop, en knuffel.” Wil je dat ik James vraag om met Charles te praten? Je weet dat hij naar hem luistert. Misschien kan hij het zo formuleren dat Charles gelooft dat het zijn idee was. Je herinnert je het shirt toch nog wel? Toen Charles besloot het te kopen, was het James die hem overhaalde.”
“Ik weet wat je denkt; waarom komen jullie zaterdag niet eten?” Het is onze avond om te vrijen, dus wie weet of ik geluk heb?” Ze grinnikte en snoof, in een poging de tranen weg te vegen.
“Dat zou geweldig zijn, schoonheid, en wat dacht je van mijn uitstekende sangria?” Het levert een punch maar smaakt naar vruchtensap; wie weet brengt het zijn sappen aan het stromen.”
Ze werkten de details uit, en Susanna keerde terug naar het aardappelschillen, terwijl ze zich beter voelde dan in dagen.
Ze had een extra inspanning gedaan met haar uiterlijk en had zijn favoriete lunch van geroosterd varken klaarstaan toen Charles thuiskwam van zijn werk.
Charles wierp een stille blik op haar en het diner, maar daar bleef het bij.
Susanna nam meteen aanstoot, in de veronderstelling dat het egoïstische varken misschien iets had gezegd; haar eerdere goede houding verdween, en ze zat uitdagend stil haar diner op te eten.
Charles was, zoals gewoonlijk, totaal niet op de hoogte van de situatie en zat daar maar, genietend van zijn lunch, terwijl Susanna woedde.
Susanna stond op en verzamelde discreet de borden toen hij klaar was; het gebonk en gekletter van keramiek in de keuken had Charles van alles moeten waarschuwen, maar hij nam gewoon aan dat het ‘die tijd van de maand’ was.
Susanna stond de vaat te schrobben, wetende dat zaterdag een dag van de waarheid zou worden voor haar en Charles. Als het niet zou lukken, was ze van plan haar zus in Colorado een paar dagen op te zoeken; het zou daar misschien koud zijn, maar veel problematischer dan de stemming in hun huis die avond kon het niet zijn. Susanna liep meteen na het afwassen naar boven, naar bed, met de gedachte dat ze liever een van haar romans las dan nog een seconde bij dat gulzige zwijn te zitten.
Charles merkte het pas toen zijn normale koffie na het eten niet kwam, dus ging hij naar de keuken om de zijne te maken, terwijl hij in zichzelf mompelde: “Waar gaat het heen met de wereld als een man thuiskomt van zijn werk en zijn vrouw niet eens een praatje met hem maakt?” Hij hoopte dat hij het lef had om voor eens en altijd met haar af te rekenen.
Toen het zaterdag was, nam Charles Susanna mee naar de plaatselijke hypermarkt voor de dagelijkse boodschappen; Charles nam altijd de leiding over het karretje en leidde de weg rechtstreeks naar zijn favoriete levensmiddelen en wachtte nooit tot Susanna iets anders voorstelde; hij was een man die hield van wat hij lekker vond, en dat was gewoon en simpel eten, en niets van die buitenlandse ‘troep’.’
Die avond stond hem een verrassing te wachten, dacht Susanna terwijl ze langs de gangpaden dwaalden.
“James en John komen vanavond eten; is dat goed?” Charles, zei ze.
Hij was lichtelijk geïrriteerd dat ze het hem niet eerst had gevraagd, maar hij mocht de twee jongens graag, dus vond hij het niet erg.
“Oké, dus wat gaan we eten?” zei hij.
Susanna glimlachte misschien om zijn blik toen ze opmerkte: “We hebben echt Mexicaans; James vond het een heerlijke afwisseling.” Dus we beginnen met enchiladas, quesadillas, guacamole en salsa, dan empanadas en dulce de leche.” (Ze was blij met hoe de zinnen van haar tong gleden, alsof ze ze elke dag gebruikte en niet alsof ze ze de afgelopen twee dagen had bestudeerd).
“James kookt sangria, en ik moet wat tequila halen; het moet een geweldige avond worden; naar verluidt is John een grote fan van Mexicaans eten.”
Susanna begreep dat als zij verklaarde dat John ervan hield, Charles waarschijnlijk niet zou twisten over de menukeuze.
Charles baalde ervan dat er al keuzes waren gemaakt, maar zweeg; Susanna was onder de indruk van zijn zelfbeheersing.
Susanna werkte in de keuken toen ze thuiskwamen voordat ze naar de plaatselijke verkleedwinkel ging; ze had voor iedereen Spaanse hoeden en poncho’s besteld en wilde die gaan ophalen.
“Charles, wil jij wat limoenen snijden en zorgen dat er genoeg ijs in de vriezer ligt?” Als je tijd hebt, kun je ook de tafel dekken.”
“Waarom? Waar ga je heen op dit uur, wetende dat er bezoek aankomt? Het zou jouw verantwoordelijkheid moeten zijn om in de keuken te zijn; ik zal ervoor zorgen dat de grill aanstaat.”
Hij was van plan wat biefstukken te grillen waarvan hij had geëist dat ze die zouden kopen; ‘Echt eten,’ had hij bespot.
“Nou, als jij het niet doet, wordt het niet gedaan,” antwoordde ze bot; “Ik moet weg, en daarmee uit; bovendien moet ik de sangria klaarmaken als ik terugkom.”
Ze stapte de deur uit voordat hij zijn zin kon afmaken, maar hij kon de woede bijna voelen toen ze wegliep.
“In godsnaam, Charles,” fluisterde ze, een van Johns favoriete woorden gebruikend.
Ondanks de aanvankelijke verlegenheid waren de lunch en de avond een groot succes. Charles had ontdekt dat hij om acht uur van Mexicaans eten hield. Dankzij de fatale mix van Tequila en sangria was hij goed op weg om dronken te worden; zijn hangende snor was druipend nat van het voortdurend in zijn glas dopen. Terwijl Charles een verhaal van zijn werk vertelde, lachten hij en John; James wierp een blik op Susanna en zei: “Het gaat goed, toch?”
Ze knikte vrolijk en schonk Charles nog een glas sangria in.
Het was tien uur; de stemming was er een van breed gelach; Susanna kon zich de laatste keer niet herinneren dat ze Charles zo op zijn gemak had gezien en glimlachte dankbaar naar James; ze was blij dat hij dit had voorgesteld.
James had de aard van het probleem voorzien, en hij leidde het onderwerp behendig af naar een van de hobby’s in de slaapkamer.
“Wanneer heb je voor het laatst waarheid of durf gespeeld?” Hij staarde Charles intrigerend aan, benieuwd of hij ‘de bal zou spelen’.
“Al jaren niet meer, is dat niet voor kinderen?” Charles’ spraak was nu onduidelijk, en James stelde Susanna voor dat ze de volgende keer zijn glas met spuitwater zou vullen; ze wilde immers niet dat hij te aangeschoten zou zijn, toch?
“Kom op, het wordt lachen,” zei John lachend. Natuurlijk, als je te verlegen bent …….” Hij liet de zin op zijn beloop.
Dat wakkerde Charles’ competitiedrang aan; “Natuurlijk niet,” spotte hij, “ik dacht gewoon niet dat Susanna geïnteresseerd zou zijn, dat is alles.”
“Nou, wie ben ik om het oneens te zijn als je dat wilt, schat?” Ze gaf haar man een suikerzoete glimlach.
“OK, dit zal genoeg zijn, niet?” vroeg James, terwijl hij de lege fles tequila in zijn handen draaide.
Hij viel zoals verwacht en wees naar John, die uitriep: “Waarheid!”
“OK, toen jij je maagdelijkheid verloor, hoe oud was je toen?” James glimlachte; hij wist het antwoord al.
“Zestien, dat was oud in onze stad,” zei hij, “ik vind dat we allemaal moeten antwoorden op de vragen over de ‘waarheid’; dat maakt het leuker, en het betekent dat we elkaar beter leren kennen.”
In dat geval kon Charles het nauwelijks oneens zijn zonder onbeleefd te zijn.
“Dus?” vroeg James, zijn wenkbrauwen sceptisch gefronst.
“Oké, ik geef het op; ik was zeventien, oké?” Hoewel Charles’ stem hard was, was er een glinstering in zijn ogen.
“Susanna? Hoe zit het met je dier? “Wanneer ben je geboren?”
Susanna antwoordde met haar hoofd naar beneden, beschaamd; “Eigenlijk was ik vijftien,” mompelde ze praktisch, wachtend op de ‘put-down’ opmerking van haar man.
“Weet je, je hoeft niet te reageren;” Charles toonde voor het eerst een glimp van begrip, alsof hij Susanna probeerde af te schermen van verdere inspectie.
“Goed, laten we doorgaan;” “Wat is je wildste fantasie, Susanna?” zei John terwijl hij aan de fles draaide. ‘Dit is je kans om eerlijk te zijn,’ verklaarde John terwijl hij het vroeg.
“Nou,” ze kon Charles niet aankijken, “ik heb altijd al gewild dat Charles me vertelt wat ik moet doen, maar positief, niet gemeen,” voegde ze er snel aan toe.
“Zeg hem dat maar,” zei James zachtjes tegen haar.
“OK,” slikte ze angstig, “ik wil dat je me beheerst en niet vervelend behandelt; ik wil dat je me tuchtigt als ik iets fout doe.”
“Word je gestraft?” “Maar dat ben ik niet,” antwoordde Karel, “je weet dat ik in geen enkele vorm van geweld geloof.”
“Ze bedoelt niet op die manier te straffen; ze bedoelt een beetje bondage en discipline, nietwaar, huisdier?” James probeerde haar angstvallig te helpen met haar antwoorden.
“Ja, dat is wat ik bedoelde,” zei Susanna, haar ogen neergeslagen terwijl ze zich afvroeg wat Charles zou denken.
“Oh…..oh! “Ik begrijp nu wat je bedoelt; waarom heb je me dat niet verteld?”
“Misschien was ze te verlegen om het je te vertellen,” zei James.
“Ik veronderstel dat jullie twee hetzelfde verlangen, maar er nooit over hebben durven praten,” antwoordde John zakelijk. “In feite denk ik dat we nu moeten gaan, zodat jullie voor de verandering eens eerlijk tegen elkaar kunnen zijn.”
Charles’ gedachten gingen tekeer; hij vroeg zich alleen af of Susanna het meende en zo ja, wat hij eraan moest doen.
“Bedankt voor alles, jullie twee,” zei Susanna terwijl ze James en John vaarwel zei.
“Heb een fatsoenlijk gesprek, en zet jezelf recht!” “Ik hou van jullie beiden; nu zijn we weg; kom op, John, laten we ze hun gang gaan,” zei John.
Charles en Susanna zaten aan tafel nadat de jongens weg waren.
“Charles, weet je niet dat ik je aanbid?” Wil je dat we allebei gelukkig zijn en krijgen wat we nodig hebben in ons huwelijk?”
“Dat wil ik,” Charles was nog steeds diep in gedachten, al aan het bedenken hoe hij haar zou ‘straffen’. (Hij had haar nooit verteld dat hij een paar bondagevideo’s had gezien toen ze weg was en dat het idee hem opwond.) “OK, dan, denk je niet dat het tijd wordt dat je doet wat je gezegd is?”
Susanna’s bloed versnelde; het leek erop dat Charles het wilde proberen, dus nam ze de persona aan van een van haar favoriete heldinnen en antwoordde: “Wat jij denkt dat het beste is,” haar stem aarzelend.
“Ga nu die trap op!” “En zorg dat je naakt bent tegen de tijd dat ik er ben,” schreeuwde hij.
Susanna rende naar boven, haar hartslag bonzend van opwinding, terwijl Charles door lades en kastdeuren zocht naar alles wat hij kon gebruiken. Hij volgde Susanna naar boven, blij met zijn ‘ontdekkingen’.
Charles voelde zich verharden bij de verwachting van wat hij zou gaan doen terwijl ze naakt op het bed lag.
“Oké, luister; ik begin nu te spelen, maar ik wil dat we er allebei vanuit gaan dat het echt is, oké?” Dus je doet wat ik zeg, en van daaruit gaan we verder, oké?”
“Ja, meester,” zei Susanna zachtjes, snel in haar rol glijdend.
“Ga op je buik liggen, met je armen gespreid,” zei Charles, terwijl hij een zijden sjaal uit zijn zak haalde en die over Susanna’s gezicht wikkelde om een blinddoek te vormen.
Hij wikkelde twee van zijn banden om haar polsen en bond haar vast aan het hoofdeinde; ze spreidde haar benen zonder dat haar dat werd gezegd, en Charles kon zien dat ze al nat werd; “Waarom hebben we dit niet eerder gedaan?” vroeg hij zich af, terwijl hij snel zijn kleren uittrok en zijn ‘goodies’ op het nachtkastje legde.
Hij besloot dat er niet meer gepraat zou worden, behalve dat hij ‘bevelen’ zou geven, en herinnerde zich de vorige film die hij had gezien; het maakte het in zekere zin eenvoudiger dat Susanna geblinddoekt was, want ze zouden allebei geschokt kunnen zijn door hoe de ander reageerde.
Susanna hoorde Charles in haar kledingkast zoeken en vroeg zich af wat hij zocht; ze hoefde niet lang te wachten voordat ze iets zachts en zijdeachtigs over haar rug voelde stromen; het voelde heerlijk.
Charles had een van haar satijnen hemden tevoorschijn gehaald, denkend dat hij het zacht en stevig zou afwisselen; net toen ze zich erin wilde nestelen, oefende hij een klap over haar billen en keek bijna ontzet naar de vuurrode plek die zijn handpalm had achtergelaten.
Susanna’s zuchtje gaf aan dat hij verder kon gaan; “Ga op je knieën zitten en spreid ze wijd,” instrueerde hij; dit betekende dat hij nu haar kutje van achteren kon zien; het was vochtig en uitnodigend, en klaar voor alles wat hij besloot. Hij gaf haar een korte slag van zijn nu harde pik voordat hij doorging met slaan, maar deze keer richtte hij zich op haar open kutje met de vlakke kant van zijn handpalm; hij wist dat hij het niet hard genoeg deed om pijn te doen, en dat was alles wat hij nu wilde, verkennen.
Susanna’s gewiebel vertelde hem dat hij het goed deed, dus besloot hij een stap verder te gaan; hij knielde tussen haar benen zodat ze zijn erectie tegen haar open kutje kon voelen drukken, en hij reikte met één hand onder haar om haar borst vast te pakken. Hij vocht tegen de impuls om zijn pik in haar te steken; hij wilde de boel uitrekken en aan haar tepel draaien. Ze duwde haar kont in hem, gretig om zijn stijve pik te voelen; het feit dat ze niet kon zien wat er gebeurde wond haar nog meer op.
Charles liep naar de tafel en pakte de enorme kaars die hij van de tafel in de hal had meegenomen; met één hand spreidde hij haar lippen wijd, plaatste hem bij de ingang van haar kut en duwde hem langzaam naar binnen. Susanna duwde zich ertegenaan, wilde meer maar vroeg zich af wat er in haar kutje zat, en genoot van het kleine ongemak in haar borst toen hij die bleef pletten.
Charles doofde het licht voor ze te opgewonden raakte; hij wilde dat ze wachtte tot hij besloot dat ze kon klaarkomen; hij viel er met een hoorbare ‘plop’ uit en Susanna jammerde haar ongenoegen. Charles liep naar haar gezicht, greep haar achterhoofd en trok haar mond op zijn pik; ze nam hem enthousiast in zich op, wat Charles verbaasde; orale seks was iets waar ze niet ‘voor ging’, en hij besloot toen en daar dat dit de eerste van vele van deze sessies zou zijn.
Hij nam afstand van haar mond (hoe heerlijk hij het ook vond) en maakte haar polsen even los. “Draai je op je rug,” drong hij aan, terwijl hij haar polsen weer aan het bed vastmaakte; nu had hij ook haar enkels vast, zodat ze gespreid lag en er zo sexy uitzag als hij haar ooit had gezien; haar gezicht was rood en haar kut droop langs de binnenkant van haar dijen.
Susanna vroeg zich af wat er nu ging gebeuren toen ze een lucifer hoorde slaan en de onaangename geur van zwavel rook. “Oh, God,” zei ze, terwijl ze haar heupen duwde alsof hij haar al aan het neuken was. Charles zette de kaars extreem dicht bij haar borsten en liet wat van de hete was over haar harde tepel druppelen.
Charles ging verder naar de andere borst en deed hetzelfde voordat hij de kaars naast haar clitoris bracht; één druppel was genoeg voor Susanna om uit te roepen: “Oh God, ik ga een hoogtepunt bereiken; vinger me alsjeblieft.”
Charles doofde de kaars en bracht hem opnieuw in haar vochtige kut terwijl hij haar clitoris frummelde tot ze haar orgasme uitschreeuwde; hij had haar nog nooit zo’n orgasme zien krijgen; ze spoot in het bed.
Hij kon het niet langer uithouden, dus knielde hij tussen haar benen, dreef zijn pik tot het uiterste en stootte zo hard dat zijn ballen tegen haar kont sloegen. Hij besefte dat hij snel ging klaarkomen, dus trok hij zich vlak daarvoor terug en kwam klaar boven haar gezicht en tieten; ze hijgde toen de hete sperma haar gezicht trof en opende haar lippen om de druppel die op de hoek ervan was gevallen op te vangen.
Charles vroeg zich af waarom ze dit niet eerder hadden gedaan, want hij had nog nooit zoiets geils gezien.
“Nou, ik denk dat we James en John moeten bedanken de volgende keer dat we ze zien,” mompelde Charles terwijl ze samen in bed lagen, lepelend en knuffelend (voor het eerst sinds lange tijd). “Denk je ook niet?”
Susanna zei: “Wat u zegt, meester,” voordat ze rustig in slaap viel.
